Rozdział drugi.

Stawiasz krok za krokiem na szarym chodniku i zbliżasz do miejsca pracy. Znowu pokłóciłaś się z ojcem o pierdołę, jednak on jest bardzo uczulony na każdego faceta, który pojawia się w twojej obecności. Wchodzisz do apteki tylnym wejściem, zakładasz biały fartuch, identyfikator i stajesz za ladą, gdzie spędzisz popołudniową zmianę.

*

Wracasz do mieszkania rozanielony wygraną z ciężkim przeciwnikiem za którą trener dał wam aż trzy dni wolnego. Przed wyjazdem do Rosji rozegraliście ligowe spotkanie w Gdańsku skąd automatycznie polecieliście na wschód. W drodze powrotnej postanowiłeś, że lecisz na dwa dni do Włoch, by spotkać z tatą, bratem i siostrą. Będąc na lotnisku napisałeś wiadomość Wiktorii, by zdążyła was spakować. Chwytasz za klamkę pewny, że w środku jest twoja dziewczyna, jednak jak stałeś na wycieraczce, tak stoisz. Szukasz w torbie kluczy i dwie minuty później jesteś już w środku. Zły chwytasz za komórkę telefonując do Wiki, która okazuje się być niewzruszona twoją prośbą i z przyjaciółeczką od kilku godzin buszuje po galerii.

- Cześć Kochanie. Gratuluję wygranej. - wraca godzinę później, torby z ubraniami zostawia w przedpokoju i wręcz rzuca ci się na szyję.  Pozostajesz obojętny na jej czułości i kończysz dopakowywać walizkę na wieczorny wylot do Włoch.

- Wiktoria, a ty nie masz zamiaru iść do siebie i spakować się?

- Ale gdzie mam się spakować?

- Przecież ci pisałem, że lecę odwiedzić tatę i młodych. Laura ostatnio, jak z nią rozmawiałem zaczęła płakać, że dawno mnie nie widziała, więc jak dostałem wolne, to niewiele myśląc wykupiłem bilety. O dziewiętnastej mamy wylot.

- Mamy? - wybałusza oczy. - Ja nigdzie z tobą nie lecę.

- A to dlaczego?

- Jutro rano jadę do Krakowa. Umówiłam się z fryzjerem u którego czeka się po dwa miesiące na wizytę. Nie będę czekała kolejne tygodnie. - zakłada ręce na piersiach.

- Chcesz mi powiedzieć, że przez fryzjera nie chcesz odwiedzić mojej rodziny, tak? - jesteś mocno wzburzony.

- Bartek, przecież ci mówiłam już dawno o tej wizycie…

- Dobra, daj mi spokój. Rób co chcesz. Ja za godzinę wychodzę. Możesz wziąć te swoje torebeczki, które dzisiaj kupiłaś i do zobaczenia pojutrze, albo później, bo jak w nocy wrócę, to nie będę widział się z tobą. - zupełnie nie zwracając na nią uwagi robisz sobie kubek kawy. Wiktoria staje za tobą i przytula od tyłu, lecz nie jesteś skory do ugłaskania. Jesteś na nią zły, ponieważ chciałeś z nią lecieć. Chciałeś, żeby pobyła trochę z twoją siostrą.

 Już miałeś ubierać buty, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Ominąłeś Wiktorię i nacisnąłeś klamkę, a osoba stojąca na wycieraczce odebrała ci mowę na kilka sekund.

- Bartek! - sześcioletnia dziewczynka rzuciła się w twoje ramiona.

- Laurka, skąd się tutaj wzięłaś? Gdzie jest tata i Kuba? - siostra opowiada, że przyjechała z Włoch z zaprzyjaźnioną rodziną, która mieszka dwa bloki od ciebie.

- Najpierw ty chcesz zrobić niespodziankę i lecieć do Włoch, a okazuje się, że Włochy przyleciały do ciebie. Popieprzona rodzinka. - Wiktoria wybucha śmiechem, a ty tylko ją mierzysz wzrokiem i każesz wracać do siebie. Laurę zanosisz do salonu i kładziesz na sofie. Przygotowujesz dla niej kanapki i herbatę. Resztę wieczoru spędza na twoich kolanach i żywo opowiada o najróżniejszych przygodach, które miały miejsce w szkole. W końcu zmęczona podróżą i rozmową zasypia w twoich ramionach.

                                                                         

Witam :)
Widzę, że zainteresowanie średnie... Z wyświetleniami jeszcze tragicznie nie jest, ale nie chcecie zostawiać żadnych refleksji... a szkoda :( 

Liczę na Was! :)

Do kolejnego! Pozdrawiam.

Ask / Paweł